اندر حکایات پانتیسیسم...

گفته بودم در باب عنوان و تیتر اینجا یک سری صحبت هایی دارم

این هم صحبت هایم :

 

اساسنامه ی جنبش پانتیسیسم :

 

اساسا این جنبش در راستای مبارزه با بیشعوری و اشاعه ی فرهنگ انسان بودن به پا شده است.

 

این به آن منزله نیست که موسسین این جنبش بیشعور نیسدند ، بلکه بدین معناست که سعی در بیشعور نبودن دارند یا درصد بیشعوری کمتری نسبت به بقیه دارند ، و این خود حکایت از روح پرفتوح موسسین و حمایت کنندگان این جنبش دارد.

 

این جنبش به هیچ نهاد سیاسی اجتماعی فرهنگی اقتصادی وابسته نیست و تماما خرج و مخارج ها از جیب پدر موسسین  پرداخت می شود.

 

×

 

شرایط عضویت در این جنبش :

 

به علت همگانی بودن پانتیسیسم ، هیچ گونه شرایطی در نظر گرفته نشده است . از پیرمرد 110 ساله تا گودزیلای 10 ساله با هر رتبه ی کنکور و معدل سوم دبیرستان و شغل و تحصیلاتی توانایی حضور در پانتیسیسم را دارند.

 

به هنگام عضویت ، خالصانه قصد و نیت کنید که بیشعوری خود را به صفر رسانده و در این زمینه به دیگر بیشعور ها کمک کنید.

 

×

 

مساله ی دیگر آنکه

 

در این جنبش شما حق دارید انسان یا هر موجود دیگری باشید ، ولی بیشعور نباشید.

 

بیشعورها شامل دروغگوهای کثیف ، حرف مفت زن ها، دزدهای از خدا بی خبر ، قاتلین به عمد ، مختلسین مرفه (اختلاس کننده) ، معلم هایی که هیچ چیز سرشان نمی شود ولی ادعایشان لایه ی ازن را سوراخ کرده ، معلم هایی که باز هم هیچ چیز سرشان نمی شود و سره جلسه سوالات آشغال میدهند و اصلا به فکر عمه شان نیسدند ، دکدرهایی که هیچ چیز حالیشان نمی شود و کلا فقد اسم دکدر را یدک می کشند ، دوسدان و رفقای بی معرفت که رفاقت را لگدمال میکنند ، آن هایی که برایشان ده صفحه اس ام اس میفرستی و بعد می گویند اوهوم یا اوکی، آن سیب زمینی هایی که پس از ساعت ها درد و دل می گویند "نمیدونم هرجور خودت میدونی" و یا "تقصیر خودته خب" ، گودزیلاهایی که ادب و نزاکت ندارند ، آن اُس مخ های تحصیل کرده ای که به تمسخر دیگران می پردازند و بی فرهنگ هسدن و ... می شود.

 

×

در باب نام این جنبش 

 این اسم از اسم کهن وتاریخی و کاملا ایرانی موسس جنبش سرچشمه میگیرد و مطلقا به بیشعوری و ریشه ی کلمه ی بیشعور ربطی ندارد.

اما چون کلمه ی جدیدیست معنای آن بدین صورت است :منتال پانتیسیسم = بیشعور گریزی روانی

 

×

 

پانتیسیسم به فردایی بهتر می اندیشد.

 

×

 

شعار ما در پانتیسیسم : آیا بیشعوری چیز خوبی است ؟