هیچ.

آهای غمی که مثل یه بختک رو سینه ی من شده ای آوار 

از گلوی من دستاتو بردار 

دستاتو بردار از گلوی من...

از گلوی من دستاتو بردار !

دستاتو بردار دیگه دارم خفه میشم ؛  از تصور خودم ، پانته آیی که تا آخرین نفسش موند و جنگید و وسط جنگ فهمید دیگه فایده ای نداره پس همه چیز رو رها کرد و باخت و تیکه تیکه شد ، به اندازه ی کافی این روزها رنج میکشم .